Zenuwen horen erbij

Gelukkig ook maar. Menselijkheid wordt gewaardeerd.

Andrew Gerssen
October 27, 2025

Ik voel nog altijd zenuwen.

Gelukkig maar.
Want dat betekent dat ik nog mens ben.

Zenuwen voor een presentatie.
Een groepsworkshop.
Een klant sessie die ik mag begeleiden.

En gek genoeg:
De meeste zenuwen voel ik als ik voor mijn eigen afdeling sta.

Niet omdat ik niet voorbereid ben.
Maar omdat ik wéét dat ik ze nodig heb.

Om verandering te omarmen.
En samen de uitdaging aan te gaan.

Mijn leidinggevende kan mijn werk nog zo fantastisch vinden,
of mijn directe collega’s mijn een toffe peer.
Ik ben leider bij de gratie van de groep.

Afgelopen woensdag stond ik bij Volbeat in Ahoy.
Een band die in een maand tijd én de Ahoy én de Ziggo Dome vol krijgt.
Zalen vol met fans.
Met verwachtingen.

Volbeat in Ahoy - Okt 2025

Het optreden was strak.
Maar niet foutloos.

De zanger liep meermaals vast.
Momenten waarop je het liefst door de grond zakt.

En wat deed hij?

Hij lachte om zichzelf.
Keek het publiek in.
En ging met een grote smile gewoon weer door.

De rest van de band ook.

Dat is leiderschap.
Geen perfectie.
Maar het vermogen om te herstellen.
Te blijven staan.

Als we durven toe te geven dat we niet alles weten,
valt het vaak allemaal best mee.

Dan wordt het lichter.
Menselijker.

Ook in die sessie met de klant. 😉

Een luchtige week gewenst,

Andrew

Vond je deze nieuwsbrief waardevol?

Leiderschap begint bij jezelf, maar groeit als je deelt.

Zenuwen horen erbij

Subscribe to keep reading

Reageer

Aanbevolen berichten

Mens en Leider